Au revoir Maroc, bonjour Mauretanie!

Hey iedereen aan het thuisfront!

Voor we ons verhaaltje van vandaag beginnen, kort het allerbelangrijkste nieuws: we zijn veilig en wel in Mauretanië geraakt!!!

Maar bon, waar zullen we beginnen… Geloof het of niet, maar de adrenaline na de ervaringen van vandaag gieren nog steeds door ons lijf (vooral door dat van Ruben, voor wie deze grensovergang de eerste keer was)!

De rit naar de grensovergang tussen Marokko en Mauretanië verliep vlot. Weinig bijzonders te melden. Onderweg staken we de kreeftskeerkring over (even wat aardrijkskunde-leerstof uit het middelbaar naar boven gehaald). Ook even halt gehouden voor wat dromedarissen in het midden van de weg. En we kunnen bevestigen, een trein in de woestijn is geen normaal zicht.

Qua 'administratie' aan de grensovergang kwam het hierop neer:

Aan Marrokaanse zijde brachten we de papieren voor de uitschrijving in orde.  Vijf controles en 150m (!) verder konden we starten aan de overtocht. 

De 'grens' zelf is eigenlijk een stuk niemandsland van een goeie 4 km, zonder bewegwijzering is dat absoluut geen lachertje. Rotsen, stenen, massa's autowrakken,… Parijs-Dakar is er niks bij! Het enige 'mikpunt' was een zendmast waarvan je kan vermoeden dat het de grens met Mauretanië aangeeft.
Uiteindelijk geraakt waar we moesten zijn, om dan terecht te komen in iets wat je het best kan omschrijven als … tja… als wat eigenlijk? Bon, als iets waar je je in België niks, maar dan ook écht niks bij kan voorstellen!

Eventjes geduld nodig gehad, want de minister was op bezoek :-). In tussentijd dan wel een 'loopjongen' gevonden, die voor ons mee alle papierwerk regelde om de douane, de verzekering van de wagen en paspoorten in orde te brengen. 

Al bij al mag je rekenen dat we hiervoor ongeveer 3 uur hebben nodig gehad (we zijn ook een doos kinderkleding, een zak balonnen en een rugzak 'armer': gebruikt als 'wisselgeld' :-).

Maar, zoals gezegd, we zijn er, veilig en wel. Ondertussen al in het hotel in Nouadibouh. Douche genomen om verder te bekomen van een geweldige ervaring, raar maar waar. Dit moet een mens eens meegemaakt hebben…

We weten het, het verslag van vandaag hangt misschien met haken en ogen aan mekaar. Vergeef het ons, na deze fantastische, surreële ervaring van de voorbije uren!

Tot blogs!

Ruben en Dieter